तुझ्याशी बोलत असते तेवढाच वेळ चालू असतो माझा श्वास
मग चालू होतं तुझी वाट पाहणं
श्वासांनी पडून राहणं
निपचित
तुझ्याशी बोलत असते तेव्हाच नेमके शब्द होतात मुके
नंतर मात्र त्यांना कंठ फुटतो
आठवणींचे कढ येतात
एखादी कविताही जमते मग
तुझ्याशी बोलत असते तेव्हा स्वप्न, सत्य, भास, आभास असलं काहीतरी सुचतं
तू गेलास की सगळे मिसळतात
एकमेकांत विरघळून जातात
अगदी तुझ्यामाझ्यासारखे
तुझ्याशी बोलत असते तेव्हा एकरूप वाटणारे आपण
तू जाताच वेगळे होतो
विरहाचे सल सलतात
तुझेमाझे क्षण छळतात
हुरहूर दाटते केवळ
तुझ्याशी बोलत असते तेव्हा वाटतं काळ थांबावा इथेच
हे बोलणं संपूच नये
वास्तव वगैरे काही असूच नये ...
जमत नाही आता तुझ्याशिवाय जगणं!!
Copyright © roopavali. All rights reserved
मग चालू होतं तुझी वाट पाहणं
श्वासांनी पडून राहणं
निपचित
तुझ्याशी बोलत असते तेव्हाच नेमके शब्द होतात मुके
नंतर मात्र त्यांना कंठ फुटतो
आठवणींचे कढ येतात
एखादी कविताही जमते मग
तुझ्याशी बोलत असते तेव्हा स्वप्न, सत्य, भास, आभास असलं काहीतरी सुचतं
तू गेलास की सगळे मिसळतात
एकमेकांत विरघळून जातात
अगदी तुझ्यामाझ्यासारखे
तुझ्याशी बोलत असते तेव्हा एकरूप वाटणारे आपण
तू जाताच वेगळे होतो
विरहाचे सल सलतात
तुझेमाझे क्षण छळतात
हुरहूर दाटते केवळ
तुझ्याशी बोलत असते तेव्हा वाटतं काळ थांबावा इथेच
हे बोलणं संपूच नये
वास्तव वगैरे काही असूच नये ...
जमत नाही आता तुझ्याशिवाय जगणं!!
Copyright © roopavali. All rights reserved
छान कविता. वेगळी शैली आहे मुक्तछंदाची. जमायला हवं.
ReplyDeletekyaa baat hai. farach sundar !! :)
ReplyDelete